Ken je dat? Je bezoekt iemands nieuwe huis en de eigenaar zegt bij de deur van de slaapkamer triomfantelijk: ‘This is where the magic happens!’. Er valt een stilte, je wendt je ogen af en je zegt dat je nog iets uit de auto bent vergeten te pakken. Terwijl je de trap afloopt probeer je de zogenaamde ‘magic’ tussen Olaf en Maartje van je netvlies af te poetsen maar het lukt niet, hoe hard je ook wrijft.
In omroepland geldt een simpele ongeschreven wet die zegt dat als we iemand niet goed kunnen verstaan in de montage, we het beeld van ondertiteling voorzien. Ook bij twijfel.
Ik ben al een tijdje onderweg. In dit werk dan, hè. Ervaren noemen ze je dan. Of een ouwe lul. Of een ervaren ouwe lul. Soms een cynische ervaren ouwe lul. Maar meestal een opgewekte pik. Ik blijf het ook leuk vinden, onderweg zijn. Elke draaidag op locatie is onvoorspelbaar en zelden valt het tegen, echt! Ik ben een romantische opgewekte pik.
Bladblazers. Schuurmachines. Achteruitrijdende vrachtwagens. Poep-opzuigvoertuigen. Grasmaaimachines. Toeteraars. Voorbijgangers die op de beeldrand blijven hangen. In-de-camera-kijkers. Flesjes Spa Blauw. Aanvliegroutes. Net-niet-doorrijders. Praters in luistershots. Praters bij beautyshots. Praters op de eerste verdieping. Ruitjes. Streepjes. Stipjes. Glimmers. In-de-spiegeling staanders. Keffende honden. Jankende baby’s. De zon die doorbreekt. Een vers kopje thee. Dat laatste niet. Emporio Armani shirts. Schurende jassen. Borsthaar. Nep-gaffertape. Koelkasten. Types die hun zinnen niet afmaken. Auto’s met kinderslot. Mensen van de communicatie-afdeling. Airco’s en luchtverversing. Kattenharen. Trappenhuizen. Automatische zonweringen. Adviserende omstanders. Deurbellen. Pakketbezorgers. Lunchbezorgers. Huistelefoons. Is-dit-voor-Omroep-Brabant roepers. Rug-naar-de-camera-draaiers. Lastminute veranderaars. Regisseurs die in de weg lopen.
Namens de makers: bedankt voor alle uitdagingen. We gaan vrolijk door!
“Moet je ons nou eens zien zitten, midden in de Serengeti. Lekker man. Peukie?” Cameraman en regisseur staren een beetje in het luchtledige. De geluidsman schuift aan, op slippers en met rooddoorlopen ogen. “Hebben jullie hierbij nog audio nodig?” Twee blikken schieten naar links. “Nee lul, timelapse.” Het statief staat gefixeerd en de camera loopt. “Of wilde je het geluid van een hele snelle olifant opnemen? Je stinkt trouwens. Maar kom erbij.”