Toen vorige week de lente zich even liet zien en ik de warmte voelde van een nieuwsgierig bundeltje zon moest ik aan Arend Langenberg denken. De nieuwslezer en voice-over die op 30 december 2012 op 63-jarige leeftijd overleed. Wat miste ik hem ineens. Hoe mooi zou het zijn als ik nog eens met hem kon werken of gewoon een kletspraatje met hem kon maken. Naar hem kon luisteren…
‘Goedemorgen. Dit is het ANP Nieuws van vrijdagochtend 1 februari. In Amsterdam, Amstelveen en Hilversum zijn vanochtend invallen gedaan door de politie in verband met een grootschalig onderzoek naar kijkcijferfraude. Er zijn meerdere arrestaties verricht.’
Televisie wordt nog steeds gemaakt door roomblanke salade-meisjes met een Goois accent, zure vrouwen van middelbare leeftijd en een heleboel nichten uit Amsterdam. Zo, dat is eruit.
‘Wij-van-de-televisie’ ogen misschien zelfverzekerd maar in werkelijkheid zijn we net zo gevoelig voor meningen en kritiek als ieder ander mens. We hebben ook stress, slapeloze nachten, vreetbuien en buikpijn. Misschien wel meer dan mensen die wij vaak ‘de kijkers’ noemen.
Het bleke doorrookte gelaat verraadt een leven vol conflicten en witte wijn. De priemende ogen waren ooit betoverend. Een blik van deze vrouw deed menig mannenhart smelten. Zo ook dat van haar grote roerganger, back in the days. Die flirt is haar altijd nagedragen en misgund door talentloze stakkers zonder lef en ambitie.