
Fake news
Ik heb het leukste werk van de wereld. Jaloersmakend leuk zelfs!
In binnen- en buitenland mag ik op plekken komen die voor anderen gesloten blijven. En als het wél openbare plekken zijn, dan mag ik vooraan staan want ja, het mooiste uitzicht is voor de camera. En voor die gast die ernaast staat.
Soms vraag ik me af of het wel echt is, wat ik meemaak. Zat ik nou net midden in een actie van een arrestatieteam? Had ik een kogelwerend vest aan? Sliep ik vannacht tussen de commando’s? Schudde ik zojuist de hand van mijn jeugdidool? Is dit een echte achtervolging? Heb ik net die grote artiest zijn tekst opnieuw laten zeggen? Kom ik daadwerkelijk nu uit een Afrikaanse mijnschacht gekropen? Loop ik met een verborgen camera in Miami? Hebben we zojuist een miljoen kijkers bereikt met wat een tijdje geleden alleen nog maar op papier stond of een idee was in ons hoofd?
De stempels in het paspoort, de perskaarten en de talloze foto’s achter de schermen geven me het antwoord. Ja, het is echt.
Al jaren doe ik dit werk met veel plezier. Ik ontmoet ook collega’s die net als ik in de meest gekke uithoeken van de wereld hun werk doen. Collega’s die entertainment maken, maar ook serieuze journalistieke programma’s of documentaires. Verslaggevers, producers, redacteuren, regisseurs, producenten, cameramensen, geluidsmensen en andere technici.
MSM
De laatste tijd hoor ik bij demonstraties en op social media steeds vaker de termen MSM (mainstream media), fake news, framing en Staatsomroep. Er is een steeds groter wordende groep mensen die vindt dat de zogenaamde mainstream media, de publieke omroepen en ook de gevestigde commerciële omroepen (zoals RTL en SBS), geen eerlijk nieuws brengen. Nieuws zou bewust eenzijdig gebracht worden om mensen te beïnvloeden. Dat nieuws zou dan nep zijn: fake news.
Mensen of groepen met een andere mening zouden door de manier waarop ze aangekondigd of belicht worden in een negatieve hoek gezet worden. Het zogenaamde framing. De allerergste daders van deze vermeende desinformatie werken volgens deze groep bij het NOS Journaal. De publieke omroep, de NOS voorop, wordt door critici de Staatsomroep genoemd omdat deze met publieke middelen zoals belastinggeld betaald wordt. Publiek betekent overigens: van iedereen.
In de groep mensen die zich luidruchtig tijdens demonstraties en online laat gelden en de bovenstaande termen hanteert, bevindt zich een aantal mensen dat complottheorieën aanhangt. Zo zou de regering de Staatsomroep en de mainstream media beïnvloeden om politieke besluiten erdoor te krijgen met ‘fake news’ door tegenstanders van die besluiten te ‘framen’ en de waarheid te verdraaien. De Staatsomroep is bovendien een rechtstreeks instrument van onze corrupte regering, aldus deze mensen.
Geheim verbond
Een extremiteit binnen de complotdenkers-groep is de (groeiende) menigte die de regering ervan verdenkt een geheime nieuwe wereldorde te willen scheppen. Er zouden chips in vaccinaties verstopt worden om ons denken te beïnvloeden. Er zou een internationaal geheim verbond van rijke pedofielen zijn die het bloed drinken van baby’s om er duistere krachten aan te ontlenen. Dat klinkt misschien wat karikaturaal en werkt op de lachspieren maar wanneer een steeds grotere groep mensen zich rond die complotgroep gaat begeven, gaat men ook steeds meer met krachttermen uit complotthema’s communiceren. Men gaat verbaal (en soms fysiek) geweld niet uit de weg. Iemand pedofiel noemen op basis van zijn werk als politicus lijkt inmiddels gangbaar te zijn.
Stel dat er iets van deze beschuldigingen waar zou zijn… Hoe dan?
Je kunt heel veel van nieuwscollega’s zeggen: dat ze arrogant zijn, dat ze geen oog hebben voor de regio’s buiten de Randstad, dat ze slecht voorbereid zijn, dat ze gemakzuchtige ketting-rokende, alcoholistische linkse grachtengordeltypes zijn. Maar niet dat ze lid zijn van een geheim genootschap, dat stiekem elke ochtend een regeringsvertegenwoordiger in de redactieruimte binnenlaat om alle onderwerpen de revue te laten passeren en aanwijzingen geeft over wie ze moeten interviewen en wie niet, onder het genot van een kopje babybloed.
De journalisten die ik ken doen gewoon hun werk volgens de beproefde methodes en zijn daar elke dag mee bezig zonder geheime agenda. Volgens mij is fake news ook veel moeilijker om te maken dan echt nieuws. Je zou er vele uren langer mee bezig zijn om het nog enigszins geloofwaardig te brengen. En als een journalist 1 ding te kort heeft dan is het wel tijd.
Kinderlokker
En toch hoor ik van collega’s dat ze, terwijl ze hun journalistieke werk staan te doen, letterlijk uitgescholden worden voor leugenaar en kinderlokker. Dat ze de logo’s van de auto’s hebben verwijderd vanwege bedreigingen en dat ze belaagd worden wanneer duidelijk is van welke rubriek ze zijn. Dat ze trillend een nieuwsitem zitten te monteren in een anoniem busje.
Tussen de groepen van ‘ontevredenen’ mengen zich tijdens demonstraties exotische subgroepen als ‘flat earthers’ (mensen die denken dat de aarde plat is), ‘breatharians’ (mensen die geloven dat ze zonder voedsel kunnen leven), maar ook hooligans, anti-vaxxers, klimaatontkenners, boze boeren, rechts-extremisten en anarchisten. Een bont gezelschap dat elkaars ideeën niet eens betwist maar zich alleen richt op een gemeenschappelijke vijand (de regering en de mainstream media). Sommigen marcheren gezellig mee en scanderen de leuzen die op dat moment bij hun frustratie passen.
En daar moeten onze collega’s dan een logisch verslag van maken, met hoor en wederhoor. Daar staat iemand naast met een draaiende camera op de schouder, hopend dat ‘ie geen duw of schop krijgt.
Chagrijn
Misschien is het allemaal wel verklaarbaar, dat men door de coronacrisis, de ongewisse toekomst en de angst voor het onverklaarbare gekke dingen gaat denken en delen. Dat het wantrouwen groter wordt naarmate de crisis langer duurt, en dat mensen een uitlaatklep zoeken uit wanhoop en verveling. Dat de mainstream media over het algemeen geen leuk nieuws hebben gebracht de afgelopen tijd, en dat daardoor chagrijn ontstaat.
Maar laat die mensen gewoon hun werk doen. Belaag ze niet. Gedraag je niet als wilde dieren. Of begin desnoods zelf een omroep of een nieuwskanaal en probeer het eens.
Voor mijn collega’s in de media, of het nu journalisten zijn of mensen uit de entertainment sector, blijft dit werk hoe dan ook het leukste werk dat bestaat. Ondanks de beperkingen door corona of de anti mainstream media sentimenten. Ze wikken, wegen en werken door.
Het werk is zó leuk dat ze er zelfs geen problemen mee hebben dat het financieel niet zoveel oplevert. Want dat ze er rijk van zouden worden, dát is pas fake news.
Labels:anti-vaxxer, breatharian, coronacrisis, demonstraties, fake news, framen, framing, journalist, klimaatontkenners, mainstream media, nieuws, NOS, Publieke Omroep, redacteur, regisseur, RTL, SBS, staatsomroep, televisie, verslaggever
Arie
| #
Goed stuk maurice, alleen geloof ik je niet want je bent met een voor het schrijven van dit stukje door een kinderbloeddrinkende regeringsfunctionaris ingefluisterd . Als er al niet eerder al een regerings-chip bij je geïnjecteerd is. Bovendien behoor je bij de msm.
Dus ik geloof je niet en betitel je schrijfsel als fake-news…
😳