Het callsheet: 8 don’ts.
Lijstjes. Ben d’r dol op. Voilá!1. Geen callsheet
‘Heb jij al een callsheet voor morgen?’ vraagt de regisseur om half vijf ‘s middags. ‘Nee, sorry, ik ben nog druk met die roze gordijnen en die drie oma-fietsen. En dan moet ik ook nog de mensen van die korfbalvereniging te pakken zien te krijgen, ik mail ‘m zo snel mogelijk, okee?’ Exemplarisch voor een druk-in-ons-hoofd-productie. Een callsheet dat om kwart over elf ’s avonds binnendruppelt terwijl je uit verveling de saaiste aflevering ooit van Pauw zit te kijken omdat je nog niet weet hoe laat je de wekker moet zetten. En de cameraploeg? Die is dan onderweg naar huis van een andere klus. Vanuit Zuid Limburg: ‘Morgen om half zes ‘s ochtends in Den Haag? Krijg nou de tering..’
2. Copy-paste
Hoe makkelijk is het om in een kopie te werken van een vorig callsheet, een paar namen aan te passen en op save te drukken? Niet doen. Voor je ’t weet staat je met de halve ploeg in Alkmaar in plaats van Assen, heb je per ongeluk een steadicam in je kofferbak en ligt de presentator nog lekker te snurken. Begin dus altijd met een standaard leeg callsheet… Ook als je al twintig jaar ervaring hebt.
3. Niet laten slingeren. Ja hè hè..
Dat je een callsheet niet moet laten slingeren is ongeveer even logisch als niet op straat poepen. Dus waarom dat alsnog op een callsheet vermelden? De stagiair die de trein uitstapt en het callsheet in de stiltecoupé heeft achtergelaten zal als het bekend wordt waarschijnlijk zó op z’n flikker krijgen dat ie ’t nooit meer doet. Het zou een ongeschreven regel moeten zijn, een algemeen bekende doodzonde.
4. De vijf-minuten-planning
Er zijn overijverige planners die hun werk – en vermoedelijk hun leven – in tijdsdelen van vijf minuten opdelen. Dat je dus van 08.00 – 08.05 uur koffie drinkt, van 08.05 – 08.15 uur exterieuren draait, van 08.15 – 08.20 uur regie-overleg hebt en het interview van 08.20 – 09.35 uur opneemt. Buiten het feit dat deze methode beklemmend werkt zijn er zat dingen die, ongepland, óók zomaar vijf minuten kunnen duren: de geluidsman die naar de wc gaat, het wisselen van een batterij, de slappe lach bij een presentator, het inparkeren door de productie-assistente..
5. Rekening houdend met eventuele uitloop
Het staat er vaak écht: ‘Rekening houdend met eventuele uitloop.’ Trouwens: ooit een draaidag gehad waarbij je te vroeg klaar was? Dan was er altijd nog wel een kerktorentje, een straatnaambordje of een prostitutiezone te draaien. Bovenaan in dikke letters zou altijd begin- en (vermoedelijke) eindtijd vermeld moeten zijn. Lezers van callsheets willen gewoon weten hoe laat ze waar moeten zijn en hoe laat ze weer naar huis kunnen.
6. Too much information
Ik print ‘m nog weleens. Dat vergroot de spanning van het eerder vermelde ‘laten slingeren’. Als ik even niet goed oplet is mijn cartridge halverwege de printopdracht aan vervanging toe. Bijgevoegd zijn tegenwoordig de complete routebeschrijving naar Zeeuws-Vlaanderen, het weerbericht voor de komende twee weken én alle wikipedia info over ringsteken en bolussen maken. Too. Much. Information. Schrijf bijvoorbeeld op hoe laat de zon ondergaat, daar hebben we wat aan.
7. Meerijden met de ploeg
Naast de overbodige productiekrat met bruine bananen, verkruimelde Snelle Jelle’s, een viltstift, een pak papier en een rol gaffertape van inferieure kwaliteit wil er vaak nóg iemand meerijden met de cameraploeg: de verstrooide verslaggever of de regisseur zonder rijbewijs. Vaak een geniepige vermelding op het callsheet. In het gunstigste geval komt ie op tijd en rijdt ie vanaf het facilitaire bedrijf mee. In andere gevallen wordt de cameraploeg een haal- en brengservice met verplichte stops in Hilversum Zuid, station Abcoude en langs obscure carpoolplaatsen.
8. Warme snack
‘Okee jongens, we draaien denk ik tot zeven of acht uur ’s avonds, moeten die gasten dan nog eten? Dan wordt het zeker negen uur en gaan we gigantisch over de uren heen. Hoe lossen we dat op? Enter de ‘warme snack’. Zo ongeveer om een uurtje of half vijf onderbreekt een producer met een grote witte plastic zak het interview. Trots laat hij zijn verse vangst zien: kaassoufflés en kroketten. Het staat ook op het callsheet: warme snack. Lettergrootte 14, vetgedrukt. Het woord lunch hadden we even niet kunnen ontdekken maar dit is goud waard: zo wordt het echt een leuk uitje vandaag. ‘Iemand mosterd?’
Aanvullen? Graag! Taggen? Ja! Delen? Tuurlijk.
Labels:begintijd, call, callsheet, cameraman, cameraploeg, eindtijd, lunch, overuren, planning, presentator, producer, productie, regisseur, reistijd, televisie, warme snack