Onze kracht
Wie bij televisie werkt weet dat als de druk het grootst is, we de beste prestaties kunnen leveren. Hoe vaak stonden we niet voor onmogelijke opdrachten? Hoe snel konden niet de grootste evenementen worden opgetuigd, registraties worden verwezenlijkt, mensen worden gemobiliseerd, deadlines worden gehaald? We deden dat samen, in teamverband – groot of klein. Vast personeel smolt samen met zzp’ers. Ieder gebruikte z’n expertise voor dat ene doel: het programma dat we samen creëerden. Trots waren we dat het telkens lukte en we vlogen elkaar in de armen, aten taart en complimenteerden elkaar tot we een ons wogen.
Totdat er een virus uitbrak dat onze branche zo goed als stillegde.
En nu? Ik moet zeggen dat ook ik de afgelopen week, net als bijvoorbeeld Jan Rein Hettinga (column), standaard om half vijf ’s ochtends wakker werd met tien doemscenario’s in mijn hoofd. Het eerste in je gedachten is dat het einde der tijden zo ongeveer is aangebroken. Ga dan nog maar eens rustig slapen. Als zzp’er zonder vangnet, afhankelijk van opdrachtgevers die misschien zelf op omvallen staan. Van welk geld betaal ik mijn hypotheek en doe ik straks boodschappen als dit lang gaat duren? En mijn gezin? Ik huiver bij de gedachte dat ik hen niet kan geven wat ze nodig hebben. Zelden heb ik me zo onzeker gevoeld.
Maar hoe zit het dan met die onvermoeibare creatieveling die zelf zijn broek wist op te houden door in elk gat te springen en opdrachten aan zijn vingers reeg? Die is even verslagen inderdaad. Die was tijdelijk knock-out. Maar die komt terug, sterker en inventiever dan ooit. Duurt het lang? Dan duurt het maar lang. Maar de tijd van doelloos duimendraaien, naar de lege agenda staren en jezelf slachtoffer voelen van een onhandige uitspraak van een staatssecretaris (hoewel uit z’n verband gerukt) is nu voorbij.
Laten we met z’n allen de energie die gaat zitten in negatieve gedachten proberen om te buigen in kracht en initiatieven om elkaar te steunen. Want waren we niet onverslaanbaar? Waren we niet in staat het onmogelijke mogelijk te maken? Hadden we niet altijd een creatieve oplossing voor de meest ingewikkelde problemen? En hielpen we elkaar niet in moeilijke tijden? Hebben we niks meer te bieden? Jawel toch?
Ik merk dat er langzaam initiatieven aan het ontstaan zijn, dat er beweging is na de eerste mokerslag die ons verdoofd achterliet. Bij makers, producenten, facilitair bedrijven en zenders. Als er een vacuüm ontstaat waardoor ons werk in praktische zin niet door kan gaan, betekent dat niet dat onze hersenen niet meer werken en dat we ineens onze oneindige vindingrijkheid verloren zijn. Laten we eensgezind zijn en elkaar vinden. Want als we menselijkheid en creativiteit combineren zijn we tot heel veel in staat. Denk aan al die prachtige programma’s die we gerealiseerd hebben met elkaar.
Lieve collega’s, tv-makers, zzp’ers: ik daag jullie uit om elkaar te voorzien van steun, initiatieven, vondsten en tips om deze moeilijke tijd door te komen.
Ergens achter die grote donkere coronawolk zit het zonnetje verstopt en hij zal schijnen mensen, hij zal schijnen. En als deze ellende achter de rug is en het weer toegestaan is gaan we elkaar heel hard knuffelen. Tot we erbij neervallen. Want ook daar zijn we goed in.
Labels:agenda, corona, creativiteit, freelance, initiatief, knuffelen, kracht, leeg, taart, tv, virus, zzp, zzp'er