Pijpenstelen

Geschreven door Maurice Ramaekers op 23 december 2020. Geplaatst in Blog

Het is 23 december en het dak lekt. Geen sneeuw met kerst maar regen. Pijpestelen. Of pijpenstelen, met tussen-n, maar wat boeit het. Het vat zo ongeveer 2020 samen. Tegelijk zijn er, ondanks alle ellende, ook nog zegeningen te bespeuren.

1. Weg met kleinzieligheid

Weet je wat wel lekker is? Dat niemand meer op social media bericht over kleine ellende. Die foto’s van de klassieke verzameling Paracetamol, Ibuprofen, Vicks Vapo Rub, Strepsils, een stronk gember en een thermometer met een bruin tipje. ‘Boehoe, ik voel me ellendig, wereld!’ Hoor mij aan, ik heb griep – of verkoudheid – maar dat verschil weet nooit iemand. Of in het steenkolenengels – want drie Engelstalige vrienden – maar dat weet ook nooit iemand, om er een tweede dramatische laag overheen te vernissen: ‘I cough myself an accident.’

Het is klaar met kleinzieligheid en aandachttrekkerij want d’r zijn nu ergere dingen: corona bijvoorbeeld.

2. Verlost van festivalkaters

Weet je wat ook fijn was? Dat je afgelopen zomer niet elke maandag een brak productie-team naast je had staan. Want dat met die festivals liep op den duur ook wel aardig uit de hand, hè? Die gasten en meisjes waren op den duur nooit meer een weekend thuis om uit te rusten: Mysteryland, Defqon, Awakenings, Best Kept Secret, Milkshake, ADE, het hield niet op. Niemand was nog goed te verstaan, allemaal zo hees als een dameshockeyteam. Je zag ze na elk feestweekend weer binnendruppelen als The Walking Dead.

Dat er nog iets uit die dooie vingers kwam, dát was pas een best kept secret.

3. Weg met profiteurs

Trouwens, wat moeten die cameraploegen het een zegen vinden dat ze geen profiterende regisseurs en verslaggevers meer mee mogen nemen in de ENG auto. Guess what: ze blijken allemaal tóch zelf een auto te hebben! Niet meer: ‘Kan je me even thuis ophalen, superbedankt man!’. Ook niet om 08.00 uur meteen een stortvloed van programma-informatie, draaistijl en grapjes waar je verplicht om moet lachen, maar gewoon met je eigen geluids- of cameramaatje bespreken of je vanochtend lekker gekakt hebt, je bammetje pindakaas eten en de N201 aan je voorbij zien flitsen.

4. Gewoon hoi zeggen

En nu we niet meer mogen knuffelen dus ook geen ongemeende en ongemakkelijke hugs ’s ochtends vroeg. Niet meer van die ‘Ik stak mijn hand uit maar mijn arm werd beetgenomen en toen schuurde die baard met peukenlucht ineens tegen mijn verse make-up.’ – situaties. Klaar met dat ook. Gewoon hoi zeggen.

5. Geen smoesjes

Als je thuiswerkt heb je geen smoes meer om te laat te komen. Je hoeft ook niet te klagen over de koffie, de lunch en de internetverbinding. Heb je lekker allemaal zelf geregeld.

Als je niet thuiswerkt heb je ook geen smoes meer om te laat te komen want er staat geen file.

6. Fris eten en drinken

De broodjes zijn allemaal keurig verpakt en je hoeft niet meer uit die vieze mok met afgebroken randjes en thee-aanslag te drinken want je hebt nu voor de zekerheid weggooi-bekertjes mee. Sommige productiebedrijven hadden op een gegeven moment in een vlaag van milieu- (en kostenbesparings-) enthousiasme bedacht om iedereen dan maar te voorzien van een Dopper op locatie. Daar ging je onwillekeurig toch ook even in ruiken en dan bleek er een muf geurtje in te hangen dat herinnert aan een ouwe afwasborstel met kaasresten. Gevolg: donkergele plas want niks gedronken. Gelukkig kregen we dit jaar gewoon weer de heerlijke mineraalwaterflesjes van Quellbrunn (Aldi).

7. Thuis monteren

Thuis monteren bleek ineens ook te kunnen! Met levensgrote spoed werden externe harddiscs door koeriers en producers afgeleverd want: The show must te allen tijde go on. Zelfs de productiekratjes met de gebruikelijke ouwe bananen, geplette chipszakjes en verkreukelde quitclaims werden thuisbezorgd en weer opgehaald na de draaidag!

8. Televisie is weer terug

Je zou zeggen dat we klaar waren met televisie. Maar zelfs die neergang werd ons dit jaar bespaard doordat we tóch weer aan de buis gekluisterd waren door Irma, Mark en Hugo. En door alle nieuwsbulletins, talkshows en troostprogramma’s. Toch weer werk voor televisiemakers omdat de mensen er blijkbaar klaar voor zaten, thuis op de bank. Het hielp de online concurrentie ook niet echt dat een aantal influencers ervoor koos om niet meer mee te doen. Free the people!

9. Collega’s beter leren kennen

Sowieso kun je op Facebook nu goed zien welke collega’s en familie iets te veel doorklikken in de fabeltjesfuik en welke vrienden er hun eigen wetenschap op na houden. Ook fijn om te zien wie zich in barre tijden lekker activistisch opstelt en wie in duistere complotten gelooft. Als het straks weer kan, hebben we ongelooflijk veel gespreksstof om eindeloos te kunnen discussiëren in de kroeg. Super.

10. Iedereen beschikbaar

Het was afgelopen jaar tenslotte ook heerlijk om te kunnen kiezen uit de beste geluids- en cameramensen want die waren allemaal ineens beschikbaar.

Het regent ineens niet meer. Wel drupt er nog wat na en ligt er een plasje water. Als er genoeg mensen doorheen stampen is dat ook weg, voor zolang het duurt. Morgen komt de loodgieter kijken naar het dak. Ik weet niet of ik echt zit te wachten op sneeuw. Witte Kerst in onze reclames is zo onrealistisch. Net zo’n valse belofte als de Elfstedentocht, Champions League winst voor Ajax en een rellenvrije nieuwjaarsnacht. Af en toe een buitje regen kan geen kwaad misschien. We komen er wel doorheen.

Labels:cheque, corona, coronacrisis, Dopper, draaien, ellende, festival, influencers, kleinzieligheid, Paracetamol, pijpenstelen, pijpestelen, producer, Quellbrunn, smoesjes, televisie