Stress

Geschreven door Maurice Ramaekers op 18 september 2017. Geplaatst in Blog

Ik. Kan. Nu. Niet. Ziek. Worden. Ooit die gedachte gehad?

De begripvolle collega die dan zegt: “Joh, als je je been breekt lig je er ook drie weken uit. Iedereen is vervangbaar, zelfs jij. We regelen wel iets.”

Diezelfde collega terwijl je een hap van de felicitatietaart van de zender neemt: “Echt hoor, zonder jou hadden we het nooit gered. Jij bent onvervangbaar.”

Ik ben niet de allerbeste regisseur. Ik ben in een wereld terechtgekomen waar mijn talent gedoogd wordt. Soms een ratrace waar ik glimlachend doorheen laveer, vaak een bron van inspiratie voor relativerende stukjes. Dat ik vooral een leuk leven wil moet je niet verwarren met gebrek aan ambitie. Dat ís namelijk een ambitie. Ondertussen maak ik filmpjes voor je en probeer ik met liefde en aandacht het beste uit mezelf en anderen te halen.  Ik werk in de media. So what? Mijn buurman werkt dag en nacht in de zorg. Mijn zus in het onderwijs. Get it?

Meningen

We laten onze stemming bepalen door meningen. Makers worden nerveus als er op Mediacourant een stukje verschijnt over hún programma. Zelfs commentaren van reaguurders als Insider2 en RonStrandbreder komen aan bod tijdens de lunch. De hashtag is heilig en het komt voor dat een producent bij een evaluatie een tweet van DarkHorse33, PornHubbyHaarlem of Henk100%PVV citeert met de toevoeging: “De mensen vinden dit.” Tuurlijk.

Interessantdoenerij

Deze gekmakende wereld van behoeftige BN-ers, kartonnen decors en opgeklopte quotes brengt een hoop stress voort. Nepstress. Een soort fake-news maar dan anders.  Krappe deadlines, te grote verwachtingen, onrealistische budgetten en gebrek aan visie: factoren die je letterlijk naar de keel kunnen grijpen en werkelijk burn-outs veroorzaken. Allemaal door die interessantdoenerij in onze branche en het feit dat we er niet in slagen balans te vinden tussen ambitie en levensvreugde.

Hulde

Daarom hulde voor de echte pareltjes die ik bij tijd en wijle in dit wereldje tegenkom. Zij die plat gezegd schijt hebben aan meningen, hiërarchie en protocol. Hulde aan de redacteur die geen goed gevoel had bij een lopende productie en na lang piekeren besloot om het contract weer in te leveren. Hulde aan de geluidsman die een klus weigerde vanwege de opgerekte betalingstermijn. Hulde aan de productieleider die besloot dat 5 projecten tegelijk toch écht too much was en er even helemaal tussenuit stapte. Hulde aan de freelance cameraman die zijn camera neerlegde en naar huis ging na te zijn afgesnauwd door een gefrustreerde presentator. Hulde aan de eindredacteur die haar menselijkheid nooit verliest, wiens kritiek altijd opbouwend is en die de strijd durft aan te gaan met het management. Hulde aan de collega die, hoe penibel de situatie ook, altijd een gore mop weet te produceren. Hulde aan hen die hun leven niet laten overnemen door een omroep, een productiehuis of een Grote Leider. Hulde aan de collega’s die alles op alles zetten om hun kind naar school of de sportclub te kunnen brengen en hun telefoon uitzetten als ze tijd met hun gezin doorbrengen. Hulde aan de echte mensen.

Zij die te allen tijde mens blijven zijn pas echt onvervangbaar.

Labels:ambitie, burnout, cameraman, eindredacteur, geluidsman, interessantdoenerij, levensvreugde, media, omroep, onvervangbaar, presentator, productiebedrijf, productiehuis, productieleider, redacteur, regisseur, relativeren, stress, televisie, televisieprogramma, vervangbaar, video, zender