Een redacteur die TV kijkt is tegenwoordig net zo zeldzaam als een video-editor zonder dyslexie. There, I said it.
En dan bedoel ik natuurlijk dat eerste want naar het tweede heb ik toevallig onderzoek gedaan en ze zeggen zelf dat het klopt.
Wetenschap is niet zo moeilijk.
Maar goed: mijn Netflixende collega’s willen dus geen TV meer kijken.
Ik ken geen enkele televisiemaker aan wie deze vraag nooit gesteld is.
Je treft de BN-er meestal op het hoogtepunt van de spanning: voor, tijdens of na de opnames of uitzending, op momenten dat hij of zij zich moet laten gelden. Dat geeft een enigszins vertekend beeld van het karakter van zo iemand. Het zou dan ook niet eerlijk zijn om te zeggen: ‘Het is een broekpoepende zenuwlijer met een grote bek en weinig talent.’ Het blijft wel je collega.