Ken je dat? Je bezoekt iemands nieuwe huis en de eigenaar zegt bij de deur van de slaapkamer triomfantelijk: ‘This is where the magic happens!’. Er valt een stilte, je wendt je ogen af en je zegt dat je nog iets uit de auto bent vergeten te pakken. Terwijl je de trap afloopt probeer je de zogenaamde ‘magic’ tussen Olaf en Maartje van je netvlies af te poetsen maar het lukt niet, hoe hard je ook wrijft.
‘Wij-van-de-televisie’ ogen misschien zelfverzekerd maar in werkelijkheid zijn we net zo gevoelig voor meningen en kritiek als ieder ander mens. We hebben ook stress, slapeloze nachten, vreetbuien en buikpijn. Misschien wel meer dan mensen die wij vaak ‘de kijkers’ noemen.
Het bleke doorrookte gelaat verraadt een leven vol conflicten en witte wijn. De priemende ogen waren ooit betoverend. Een blik van deze vrouw deed menig mannenhart smelten. Zo ook dat van haar grote roerganger, back in the days. Die flirt is haar altijd nagedragen en misgund door talentloze stakkers zonder lef en ambitie.
De 10 dingen die je eigenlijk niet meer wil horen op locatie. Voor de fijnproevers:
“Ik weet niet óf ik het ga gebruiken, maar draai het toch maar even.” De eindredacteur is helemaal in z’n element. “Dan hebben we het maar.” Het interviewtje (“voor de heb”) met de buurman blijkt 38 minuten te duren, exclusief luistershots, totaaltjes en het wachten op een voorbijrazende 737-800 met afterburner. Alsof je aan de banketbakker vraagt: maak nu behalve die bananensoezen ook maar 67 hazelnoot-schuimgebakjes maar ik weet niet of ik ze lust.
Ik. Kan. Nu. Niet. Ziek. Worden. Ooit die gedachte gehad?
De begripvolle collega die dan zegt: “Joh, als je je been breekt lig je er ook drie weken uit. Iedereen is vervangbaar, zelfs jij. We regelen wel iets.”
Diezelfde collega terwijl je een hap van de felicitatietaart van de zender neemt: “Echt hoor, zonder jou hadden we het nooit gered. Jij bent onvervangbaar.”