Met collega’s wordt er vaak over gesproken: de zwarte lijst. Vaak vergezeld van een sappige anekdote en smadelijke lach.
“Wist je dat hij op de zwarte lijst staat sinds ‘ie met die kandidate van dat datingprogramma van bil ging”?
“Echt joh? Ja, dat kán ook niet als camjo tijdens het draaien, vind hem sowieso een viezerik. Met z’n praatjes. Nou, die hoeft voorlopig niet aan te kloppen daar.”
Wanneer je op de gemiddelde redactieruimte ’s morgens begint over de penaltyreeks van PSV kan je een ijzige stilte verwachten: zwijgende modemeisjes en ‘I couldn’t care less’ blikken van de overige aanwezigen. Een krasse eindredactrice maakt je duidelijk dat voetbal het meest oppervlakkige en nutteloze volksvermaak is dat ooit heeft bestaan. Zet dan je gespreksstof maar even in de koelkast. Bij de hummus en de avocado’s.