Berichten met een Label ‘presentator’

Teringzooi

Geschreven door Maurice Ramaekers op . Geplaatst in Blog

Van verjaardagsheld naar #televisieschaamte

Terwijl ik een stuk gortdroge vegan appeltaart probeer weg te slikken, met geveinsde tevredenheid, stelt tante Hanny me de onvermijdelijke verjaardag-vraag: ‘Merk jij nou veel van al die toestanden in Hilversum?’

Kan ik nog weg? En waarom had ik niet die cheesecake genomen? Bij elke ademteug gaat er een soort zand mee m’n slokdarm in. ‘Heb je wat water?’ vraag ik mijn nichtje na twee minuten, als ik uitgehoest ben. ‘Het is toch niet de taart, hè?’, antwoordt ze. ‘Het is een nieuw recept, zonder boter.’

‘Nou Hanny…’, begin ik. ‘Daar is heel veel over gezegd de afgelopen tijd, hoe is het met uw heup trouwens?’

Juice

Geschreven door Maurice Ramaekers op . Geplaatst in Blog

‘Is er nog juice op deze mooie ochtend, mensen?’ roept producer Jeremy vanuit de gang wanneer hij zijn knalgele North Face jas ophangt aan de kapstok bij de familie Stokkers, en triomfantelijk een plastic flesje jus d’orange aan het gezelschap toont. Ongemakkelijke stilte.

Miljonairs zonder poen

Geschreven door Maurice Ramaekers op . Geplaatst in Blog

“Moet je ons nou eens zien zitten, midden in de Serengeti. Lekker man. Peukie?” Cameraman en regisseur staren een beetje in het luchtledige. De geluidsman schuift aan, op slippers en met rooddoorlopen ogen. “Hebben jullie hierbij nog audio nodig?” Twee blikken schieten naar links. “Nee lul, timelapse.” Het statief staat gefixeerd en de camera loopt. “Of wilde je het geluid van een hele snelle olifant opnemen? Je stinkt trouwens. Maar kom erbij.”

TV-weduwen en mastodonten

Geschreven door Maurice Ramaekers op . Geplaatst in Blog

Het bleke doorrookte gelaat verraadt een leven vol conflicten en witte wijn. De priemende ogen waren ooit betoverend. Een blik van deze vrouw deed menig mannenhart smelten. Zo ook dat van haar grote roerganger, back in the days. Die flirt is haar altijd nagedragen en misgund door talentloze stakkers zonder lef en ambitie.

Voor de heb.

Geschreven door Maurice Ramaekers op . Geplaatst in Blog

De 10 dingen die je eigenlijk niet meer wil horen op locatie. Voor de fijnproevers:

10. Voor de heb.

“Ik weet niet óf ik het ga gebruiken, maar draai het toch maar even.” De eindredacteur is helemaal in z’n element. “Dan hebben we het maar.” Het interviewtje (“voor de heb”) met de buurman blijkt 38 minuten te duren, exclusief luistershots, totaaltjes en het wachten op een voorbijrazende 737-800 met afterburner. Alsof je aan de banketbakker vraagt: maak nu behalve die bananensoezen ook maar 67 hazelnoot-schuimgebakjes maar ik weet niet of ik ze lust.