TV-weduwen en mastodonten

Geschreven door Maurice Ramaekers op 31 juli 2018. Geplaatst in Blog

Het bleke doorrookte gelaat verraadt een leven vol conflicten en witte wijn. De priemende ogen waren ooit betoverend. Een blik van deze vrouw deed menig mannenhart smelten. Zo ook dat van haar grote roerganger, back in the days. Die flirt is haar altijd nagedragen en misgund door talentloze stakkers zonder lef en ambitie.

Gevecht

Stress was haar brandstof. Ze was vaak eindredacteur of producent. Constant in gevecht met het hele productieteam, als het moest ook met presentatoren, kandidaten en zenderbazen. Tierend, zwaaiend met draaiboeken, stagiaires uitkafferend, sigarettenverslindend. “Kandidaten? Dat zijn geen mensen. Cameraploegen? Hou eens op zeg, die mogen blij zijn dat ze worden aangevraagd. Noem je dit schrijven? Mijn nichtje van 10 maakt nog een beter script. Flikker toch op met je arbo. Ik rook waar en wanneer ik wil.” Kleurrijk werd zij altijd genoemd. Tegenwoordig zeggen we gewoon gestoord.

Televisiemonster

TV-weduwen: ze zijn een uitstervende soort geworden. Want de vrouw die ambitieus en fris begon aan haar carrière werd een rancuneus overjarig televisiemonster. De schrik van elke jonge maker. Het angstscenario voor de slimme meid met dromen. Haar carrière stond niet alleen een gezinsleven in de weg; ook zorgden de duizenden clashes voor een snel krimpend vriendenbestand. De streken die ze uithaalde werden haar uiteindelijk niet in dank afgenomen. Leven op een eiland van autoriteit met een koelkast vol Chardonnay. En een volle asbak.  Verbitterd, boos en rouwend om het verlies van levensvreugde. Verkocht haar ziel voor ‘de televisie’ en verloor daarbij haar echte leven. Gouden lokken van weleer maakten bovendien plaats voor pluizig touw, van ellende opgestoken.

Mastodont

Naast de TV-weduwe staat de mannelijke variant: de mastodont*. Narcist, machtswellusteling, bullebak en ook uitstervend. Op zijn top eind jaren ’90 van de vorige eeuw. Toen je nog schreeuwde om te communiceren en beledigen zin had. Studioregisseur, hoofdredacteur, soms presentator. Vaak schaamteloos onbeleefd, oorzaak van burn-outs. Horkerigheid was ooit de standaard in omroepland, echt waar. “Ik kreeg godverdomme vroeger ook op m’n flikker van m’n pa als ik ik het niet goed deed. En een pak rammel erbij. Het is dat dat tegenwoordig niet meer mag..” De mastodont verantwoordt zijn gedrag door het te spiegelen aan de opvoedtechnieken van een alcoholistische vader. Dat is ook een methode. Hij combineert paniekaanvallen met briljante creatieve ingevingen. Maar hij wordt anno 2018 bovenal uitgekotst. Het charisma van de ooit zo geprezen maker verdwijnt langzaam in het te ruim zittend colbert.

*= 1) prehistorische olifant 2)  iem. met veel invloed, die hij of zij vooral aan vroegere prestaties ontleent (bron: Van Dale)

Autoritair leiderschap

Millennials willen geen autoritair leiderschap meer. Ze hebben lak aan hiërarchie, willen hun werkende leven zo prettig mogelijk doorkomen. Je kunt tegenwoordig gewoon niet zo makkelijk wegkomen met scheldpartijen en dreigementen om je zin te krijgen, al ben je nog zo goed in je vak. De wereld is een stuk prettiger geworden.

Neushaartrimmer

TV weduwen en mastodonten. Ze komen gelukkig nog maar sporadisch voor in de televisiejungle. Moeten we ze dan koesteren of beschermen? Nee. Als je ze tegenkomt: negeer of ontregel. Irriteer ze en bied wat crêmespoeling of een neushaartrimmer aan. De stakkers.

Labels:autoritair, Chardonnay, charisma, eindredacteur, hierarchie, mastodont, millennials, negeer, ontregel, presentator, producent, productie, stakkers, televisie, televisiemonster, tv weduwe, uitsterven, witte wijn