Uitgeluld
‘Haaaiii Maurice, hoe is ‘ie dan?’, zegt de dame van de planning op overdreven vriendelijke toon. ‘Je editor kan er volgende week niet zijn. Die heeft een spoedje. Maar ik heb een héééle goeie vervanger voor je. Doet ook veel drama. Veel voor de Publieke ook. Jullie zitten dan in setje 13.’
Opgewekt loop ik op vrijdagochtend montageruimte 13 binnen, niemand te zien. Da’s gek, we zouden om 09.30 uur beginnen; op zich geen onmogelijke begintijd. Ik klap mijn MacBook open, check mijn laatste mails, open het document met het draaiboek van ons woonprogramma en start alvast het montageprogramma AVID op. Op de gang zie ik onze lieve producer die me meldt dat alle foto’s binnen zijn en dat de nieuwe leader klaar staat op de server. Nog 1 dag eindmontage en dan kunnen we aflevering 6 gaan inspreken. Het is 09.55 uur maar ik ben optimistisch.
Kamillethee
Om 10.03 uur zie ik een kop thee de hoek om komen. Kamille. Het zakje wordt kalm heen en weer bewogen door iemand in een te grote The North Face jas. Van achter zijn beslagen brillenglazen hoor ik geluid: ‘Is dit 13? Kut NS.’ Zo, goeiemorgen denk ik en terwijl ik mijn hand uitsteek draait hij zich half om, op zoek naar de knopjes onder het bureau waarmee je de tafelhoogte kunt instellen. Die zitten normaal links maar in deze set niet. Ik probeer het nog een keer: ‘Hoi, ik ben Maurice.’ Het antwoord is mat: ‘Hai. Floris*[1]. Wat gaan we doen?’ Yes! Een hand! Wel een slappe maar er is wezenlijk contact. En een naam, dat communiceert makkelijk. Ik leg Floris uit dat we vandaag aanpassingen doen aan de eindmontage, wat nieuwe vormgeving ertussen leggen en de uitzending nalopen op naamtitels en eventuele foutjes.
Episch
Na mijn vraag: ‘Ken je het programma?’ schiet het bureau plots omlaag en gaat de kamillethee bijna over het kleurrijke toetsenbord heen. Verkeerde knopje. Ik stel de vraag nog maar een keer. Dan kijken twee ogen me vanachter de inmiddels ontwasemde brillenglazen 3 seconden vragend aan. Waarna de epische woorden vallen: ‘Nee, ik kijk eigenlijk nooit TV. Op welke zender is het?’ De tering. Hij zei het. Gewoon. Recht in mijn gezicht.
‘Ik kijk eigenlijk nooit TV.’ Dat is net zoiets als een bakker die geen brood lust. Of een schrijver die niet van lezen houdt. Uit beleefdheid en uit praktisch oogpunt (ik moet nog de hele dag met ‘m) zeg ik niet: ‘Wat doe je hier dan, eikel?’ maar ik wijs ‘m aan waar de aflevering staat in de computer en bied hem een printje aan van het draaiboek van onze aflevering.
Vluchtelingen
De kamillethee brengt vooralsnog geen rust. Mijn nieuwe beste vriend is al een kwartier zijn ‘settings’ aan het instellen en de computer krijgt ervan langs. ‘Kut-AVID. Geef mij maar Final Cut. Of Premiere.’ Settings van een editor zijn niet onbelangrijk. Je werkt het prettigst met je eigen instellingen en het scheelt je een hoop handelingen in het montageproces. Maar je kan ook je settings op een USB-tje zetten. Of iets eerder komen. Dat heeft Floris nog niet door.
Ik probeer het maar over een andere boeg te gooien. ‘Erg hè, dat nieuws van die vluchtelingen gisteren?’. ‘Welk nieuws?’ Nu wordt het ongemakkelijk. Zou ‘ie dan ook niks online bekijken? ‘Oh, dat? Heb ik gehoord ja. Nou, ze zoeken het maar uit daar, ik heb hier genoeg aan m’n hoofd.’ Ben bijna uitgeluld nu. Ook de thema’s sport, literatuur, natuur en wetenschap slaan niet aan.
Marteling
Ondertussen merk ik dat Floris het lastig vindt om een woonprogramma te monteren. Er zit natuurlijk niet echt een verhaal in maar we slagen er altijd wel in om een leuke mix te maken van informatie, reality en entertainment. Infotainment. Maar dat woord vermijd ik maar even. Dat zou als een rode lap op een stier kunnen werken. Wanneer ik Floris van wat extra muziektracks voorzie, merk ik dat zijn technische kennis hem in de steek laat. Naast een belabberde timing in lassen, zoals we de beeldovergangen noemen, krijgt hij het voor de zesde keer voor elkaar om mijn oren te martelen met een pleurisherrie uit de speakers, veroorzaakt door het niet aanpassen van het volume van de muziek. Ik vertel hem vriendelijk dat je ook alle geïmporteerde tracks kunt selecteren en het volume tegelijk kunt dempen. Er gaat een wereld voor hem open.
En toch krijgt ‘ie het nog een keer voor elkaar.Salami
Er verschijnt een broodtrommel op tafel. Uit een lederen schoudertas, lerarenmodel. Salami. Als ik ook een bril zou hebben zou ‘ie nu beslaan. Wanneer hij de foto’s in onze aflevering probeert te plaatsen zie ik vele varianten: op z’n kop, uitgerekt, onscherp, met balken, zonder balken.. Allesbehalve het juiste formaat. En dan moeten ze straks ook nog in een vormgevingskadertje geplaatst worden, met een klein inzoompje. Ik bedenk me of de dame van de planning ooit deze man aan het werk heeft gezien en waar zijn talenten wèl tot hun recht zouden komen.
Om 12.55 uur geef ik het op. Ik meld Floris dat het niet gaat werken zo en dat ik het vermoeden heb dat we beiden niet gelukkig gaan worden vandaag. Ik licht onze producer in en die schiet in de lach. ‘Ik zag het al aan je gezicht toen ik net binnenliep.’ Op de gang loop ik vaste editor Ineke tegen het lijf. ‘Lekker dan.’, zegt ze. ‘Ik was voor een hele dag geboekt maar moeten stoppen omdat er vanmiddag nog overleg met de zender is voordat we verder mogen.’
‘Geeft niet.’, zeg ik terwijl Floris afdruipt. ‘Ik heb nog een klusje, gezellig. Cappuccino toch hè?’ Ineke lacht: ‘Wie was die gast?’
[1]*Nee, natuurlijk heet ‘ie niet echt zo.
Labels:aflevering, avid, computer, editor, eindmontage, kamillethee, leader, Maurice Media, montage, north face, planning, programma, regisseur, televisieprogramma, tv
Anoniem
| #
Met Koopman spekkoper 😝
Anoniem
| #
Oeps mijn naam vergeten. Eljah
Maurice Ramaekers
| #
Precies Eljah! Leuk dat je mijn blog leest!
Willard Jansen
| #
Onbegrijpelijk waar al die slechte editors vandaan komen en dat ze ook gewoon steeds weer geboekt worden. En dan vinden ze het nog raar dat je als regisseur, als ze niet iemand van je lijstje kunnen vinden, je het liever zelf doet.
Maurice Ramaekers
| #
Er zijn heel veel goeie editors hoor Willard! Alleen die zijn niet leuk om over te schrijven… Leuk dat je mijn blog leest!
vincent ruijter
| #
Alleen al het zinnetje…”Doet ook veel drama. Veel voor de Publieke ook”….krijg ik al kippenvel van.
Maurice Ramaekers
| #
Dat ik jou kippenvel bezorg. A dream came true. Gezellig dat je mijn blog leest Vincent!
Anoniem
| #
‘Ondertussen merk ik dat Floris het lastig vindt om een woonprogramma te monteren. Er zit natuurlijk niet echt een verhaal in maar we slagen er altijd wel in om een leuke mix te maken van informatie, reality en entertainment. Infotainment. Maar dat woord vermijd ik maar even. Dat zou als een rode lap op een stier kunnen werken.’
Het klinkt alsof jij degene bent die hier onkundig is. Floris is waarschijnlijk iemand die om zijn kwaliteiten om naar de inhoud te kijken ingehuurd (iets waar een editor voor is, en niet voor ‘infotainment’).
Maurice Ramaekers
| #
Beste Anoniem, fijn dat je reageert. Positief of negatief, dat maakt niet uit want mijn blogs zijn bedoeld om op een prikkelende manier de televisiemaker een spiegel voor te houden met verzonnen verhalen waar hier en daar een bestaande anekdote in zit. En wie geprikkeld wordt, reageert. Als opmerkzame lezer heb je vast al door dat Floris natuurlijk niet echt bestaat. Het is ook niet de bedoeling om alle editors over één kam te scheren, laat staan ze te schofferen. De volgende keer gaat het misschien gewoon over vervelende regisseurs, zoals ik.
Ik ben van mening dat je een programma samen maakt, waarbij de editor met zijn specifieke technische kwaliteiten een bijzondere meerwaarde heeft en bovendien functioneert als belangrijk klankbord en vaak ook als inhoudelijk ‘geweten’ om belangrijke inhoudelijke beslissingen samen te nemen. Dat een editor puur om naar de inhoud te kijken is ingehuurd bestrijd ik. Dan zouden mijn ervaringen me de afgelopen jaren op het verkeerde been hebben gezet. Ik kan je commentaar natuurlijk ook verkeerd begrepen hebben; dat zou een grammaticale oorzaak kunnen hebben. De formulering was me niet helemaal helder. Ik ken overigens veel editors die dol zijn op infotainment.
Dank in elk geval voor je mening, en bedankt voor het lezen!