Voor de heb.
De 10 dingen die je eigenlijk niet meer wil horen op locatie. Voor de fijnproevers:
10. Voor de heb.
“Ik weet niet óf ik het ga gebruiken, maar draai het toch maar even.” De eindredacteur is helemaal in z’n element. “Dan hebben we het maar.” Het interviewtje (“voor de heb”) met de buurman blijkt 38 minuten te duren, exclusief luistershots, totaaltjes en het wachten op een voorbijrazende 737-800 met afterburner. Alsof je aan de banketbakker vraagt: maak nu behalve die bananensoezen ook maar 67 hazelnoot-schuimgebakjes maar ik weet niet of ik ze lust.
9. Dan kunnen we kiezen in de montage.
Zit heel dicht op “Voor de heb”. Verraadt ook besluiteloosheid en onzekerheid. Als je overal twee versies van draait kan je net zo goed een schaduwaflevering maken, voor internet of zo. Keuzes maken is lastig, risico’s nemen ook.
Maar durf eens op voorhand te kiezen. Tenzij je heel goed kunt uitleggen dat je een variatie wil uitproberen en je nog niet goed weet of dat in de montage goed gaat werken. Kijk, zo klinkt het ineens een stuk sympathieker.
8. Dit is de ploeg.
Waarom hebben camera- en geluidsmensen zo’n hekel aan het woord “ploeg”? Omdat het woord zelf een enigszins agrarische lading heeft en wat boers klinkt? Misschien, in het verlengde daarvan, dat het synoniem is voor een landbouwwerktuig. Er schuilt dedain in het woord “ploeg”, het klinkt als een anoniem gebruiksartikel. Terwijl deze mensen, en dat zijn het, gewoon met hun naam en functie willen worden aangesproken: “Dit zijn Marco en Sanne, cameraman en geluidstechnicus.” Net als Kees die zichzelf voorstelt als producer en Maaike zich redacteur noemt. Waarop de dame die de deur opent waarschijnlijk antwoordt: “Nou, dat is een hele ploeg!”
7. Broodje onderweg.
“De ploeg eet onderweg. Dat moet even, gezien het strakke schema. We zien jullie over 20 minuten op de volgende locatie. Er zit ook nog wat in de krat. Die staat achterin de ENG auto.” Legendarisch.
6. Alle dingen die 1 minuutje kosten.
“Hoe lang heb je daarvoor nodig? 1 Minuutje.” Gek hoe we toch altijd weer denken dat we iets daadwerkelijk binnen 60 seconden gedaan krijgen. Ik noem er een paar: plassen, omkleden, lenzen wisselen, GoPro’s ophangen, accu’s halen, zendermicrofoons aanbrengen en testen (“Toch wel lastig dit jurkje..”).
5. De zender komt kijken.
Er daalt een container ongemak neer op een draaidag wanneer “de zender” komt kijken. Terwijl iedereen normaal gesproken zo lekker zichzelf is, vrijuit praat met kandidaten, “de ploeg”(!) en zelfs de sponsor als incrowd wordt gezien, wordt “de zender”, en dan bedoel ik de afgevaardigde ervan, over het algemeen begroet met nervositeit. Wél met een Gooise knuffel en een (Judas-) kus. Wederzijds want aan beide kanten schuurt het natuurlijk. Producenten, zendermensen, eindredacteuren en presentatoren vallen elkaar voor de bühne in de armen. Parkeerplekken worden gereserveerd, extra monitoren aangesloten en de lunch is optimaal verzorgd. Er is druk overleg over de kleur schoenen van de presentator en hij wordt beschoten met clichés (“Pak maar gewoon je moment, neem je ruimte, waar JIJ je goed bij voelt, natuurlijk mag je het in je eigen woorden zeggen, het is JOUW show..”). Met een beetje geluk duurt dit circus maar een uurtje, zodat iedereen weer verder kan met z’n werk.
4. Kunnen we?
Ook een klassieker. Wordt tegenwoordig meer gebruikt als parodie, maar je hoort hem nog weleens serieus bedoeld. In dat laatste geval: kijk eens om je heen. Als iedereen staat te wachten of z’n Instagram checkt kunnen we inderdaad. Maar zolang er nog iemand serieus z’n vak staat uit te oefenen en grondig iets voorbereidt kunnen we nog niet. En ja: we wachten dan op Sanne, de geluidstechnicus. Op cameraman Marco die het licht aanpast. Of op producer Kees die de Albert Heijn tas en de groene kliko uit beeld schuift.
3. Jullie delen een kamer.
Deze kan aangevuld worden met:
“Was dat doorgekomen?”
“De lift is stuk.”
“De bar sluit om 22.00 uur.”
2. Buitenlandverhalen van cameramannen van middelbare leeftijd.
Je ziet het aan ‘m: hij maakt zich groot, er is iets aanstaande. Het gerimpelde, zongebruinde gelaat, de grijze borstharen boven de kraag van de vale polo, het leesbrilletje in de vette haren, de blauwe duimnagel, de omelet en de verse jus voor de neus. “Mag ik nog een cappuccino ernaast?” Klaar voor de anekdote.
Precies het goeie moment ook. De stagiaire, de beginnende redacteur en prachtige productie-assistente zitten op anderhalve meter en de gesprekspartner is de geluidsman met wie onze superheld veel gereisd heeft. Wat volgt zijn sterke verhalen over bloedzuigers in de jungle van Suriname, zandvlooien op de Filipijnen en levensgevaarlijke vluchten in Ghana. Lachen om inentingen en schijt aan malariapillen. Tropische seks van de crew met kandidaten van datingshows, ingesneeuwde Landrovers tijdens het Noorderlicht maar vooral alle practical jokes. Waarbij er eentje altijd terugkomt: het verbouwen van elkaars hotelkamer. Want dat kon toen in die tijd. Net als een Leatherman en een lederen telefoonhoesje aan je riem.
1. Komt goed.
Deze geldt in principe voor alle beroepsgroepen en intermenselijke contacten. Wanneer iemand “Komt goed.” of de nog ergere variatie “Komt altijd goed.” tegen je zegt, vraag je dan af of de afzender zélf bij machte is om het aanstaande probleem op te lossen. Nee hè? Het is namelijk altijd zo dat degene die “Het komt goed” zegt geen enkele invloed meer heeft op het proces. Het is daarom een holle zegswijze met een struisvogelachtige bijsmaak. Ergens hoopt men dat JIJ het gaat fixen natuurlijk. “Je gaat zes interviews draaien vandaag. Het is vlakbij Schiphol, het gaat regenen, er is geen geluidsman, die ene man stottert, de tweede gast spreekt nog niet zo goed Nederlands, je kan je auto in die andere wijk kwijt, de buren zijn er aan het verbouwen, het moet er binnen twee uur op staan inclusief presentatieteksten, luistershots en het bordje Amstelveen en je bent alleen. Maar het komt goed. Het komt altijd goed.”
Labels:anekdote, datingshow, eindredacteur, geluidstechnicus, Goois, gopro, hotel, instagram, jungle, kiezen in de montage, komt goed, Landrover, leatherman, lunch, montage, ploeg, presentator, regisseur, voor de heb, zender
Gerry
| #
Kunnen we??
Frank Wit
| #
“broodje pomp” de olieboeren hebben vermogens verdiend aan de lunches/diners van “onze ploeg”
marcel
| #
wederom Briljant! Maurice!
Siobhan
| #
Hahaha feest der herkenning weer!!
Pier
| #
Waarheid als een koe Maurice.
(Het zijn niet altijd sterke verhalen)😏